یکی از چالش برانگیز ترین مسائل مطرح در قراردادهای مشارکت در ساخت مالک-سازنده، تعیین میزان سهم الشرکهی طرفین قرارداد مشارکت در ساخت و نحوهی واگذاری سهم الشرکهی سازنده است.
این مساله یکی از علل اصلی بروز اختلاف درقراردادهای مشارکت درساخت است.
سهم الشرکه متناسب با آوردهی طرفین
یکی از اصول مشارکت، تناسب سهم الشرکهی طرفین متناسب با ارزش آوردهی طرفین است.
باید توجه داشت که در ابتدای پروژه که مالک زمین خود را وارد مشارکت کرده است، اما، سازنده هنوز سرمایهگذاری خود در ساخت را شروع نکرده است، سهم الشرکهی مالک 100% و سازنده 0% است.
اما، از همان ابتدا برای هر یک از طرفین بسیار مهم است که بداند در انتها و زمان تکمیل مشارکت، در صورت پایبندی به تعهدات سهم الشرکهی وی چقدر خواهد بود!
عدم قطعیت میزان سهم الشرکه
روند اجرای پروژه با عدم قطعیت زیاد همراه است. باید توجه داشت که صِرف قول سازنده به سرمایهگذاری و ساخت پروژه، نمیتواند برای وی سهم الشرکهای در پروژه به همراه داشته باشد. عملی شدن سرمایهگذاری در پروژه برای سازنده سهم الشرکه به همراه خواهد داشت.
در ابتدای مشارکت، که هنوز نقشههای طراحی و جزئیات و کیفیت اجرا مشخص نیست، برآورد میزان دقیق سهم الشرکهی طرفین ممکن نیست! اما بدون داشتن برآوردی از سهم الشرکه، ورود به قرارداد مشارکت چگونه ممکن است؟
اول مجوز ساخت، بعد مشارکت در ساخت
ریشهی بسیاری از اختلافات در قراردادهای مشارکت در ساخت و میزان سهم الشرکهی طرفین ناشی از ابهاماتی است که در مراحل اولیهی پروژه قابل رفع است. ابهاماتی مانند، معارضین زمین، کاربری زمین، میزان تراکم، کیفیت ساخت و …!
پیشنهاد میشود که قرارداد مشارکت در ساخت به دو بخش پیش و بعدا از مجوز ساخت تقسیم شود. با صدور مجوز ساخت، بسیاری از عدم قطعیتها از بین میرود و سهم الشرکهی طرفین قرارداد مشارکت میتواند با دقت بیشتری تخمین زده شود!
چه عناصر کلیدی دیگری در قراردادهای مشارکت در ساخت میبایست در نظر گرفته شود؟
پاسخ خود را در در قسمت کامنت ها بنویسید
