تسریع یا اصطلاحا Acceleration همونطور که از اسمش پیداس به معنای سرعت بخشیدن به اجرای قرارداد از طریق صرف منابع اضافه است
به صورت کلی سه نوع تسریع در پروژههای ساخت وجود داره:
- تسریع داوطلبانه یا Voluntary Acceleration زمانی اتفاق میوفته که یک طرف به منظور اتمام کار زودتر از زمان برنامه ریزی شده یا جبران تاخیرهای خودش فعالیت های مربوط به خودش رو سریع تر انجام میده. این موضوع معمولا توسط پیمانکار یا پیمانکاران جزء و حتی کارفرمایان انجام میشه و به طور کلی هر یک از طرفین حق دارند در صورت امکان تاخیرهای خودشون رو از طریق تسریع داوطلبانه جبران کنن
- تسریع دستوری یا Directed Acceleration زمانی اتفاق میوفته که کارفرما پیمانکار رو ملزم به تسریع کار میکنه. در این نوع تسریع طرفین باید پیش از تسریع در خصوص جبران هزینه ها و تاریخ تکمیل اصلاح شده به توافق برسند و یا اگر توافقی حاصل نشد، چنین حقی باید در قرارداد برای کارفرما در نظر گرفته شده باشه.
به طور مثال فرض کنید که کارفرما قصد داره بهره برداری از پروژه رو سریع تر آغاز کنه و به همین دلیل درخواست کار در شیفت شب از پیمانکار داره. در این حالت اگر در شرایط خصوصی پیمان هزینه تسریع پیشبینی نشده باشه، موضوع تجدید نظر در نرخ پیمان محسوب شده و کارفرما باید برای پرداخت هزینه های تسریع به پیمانکار، بر اساس بند ج لایحه قانونی راجع به اصلاح تبصره 80 قانون بودجه سال 56 اقدام به اخذ مجوزهای لازم کنه.
- تسریع توافق نشده یا Constructive Acceleration زمانی رخ میده که کارفرما پیمانکار رو ملزم به تسریع در کار کنه اما طرفین در مورد اینکه آیا تسریع به معنی تغییر در مفاد قرارداد هست یا نه اختلاف نظر داشته باشن.
برای آگاهی بیشتر از اصول تحلیل تاخیرات، میتونید کتاب “تحلیل تاخیرات زمانی” ارائه شده توسط انجمن مهندسان عمران آمریکا (ASCE) رو به صورت ترجمه شده توسط دکتر کلیم از سایت این مجموعه (DrClaim.ir) تهیه بفرمایید.
