روشهای زیادی در محاکم قضایی برای نشان دادن بحرانی بودن یک عامل تاخیری در برنامه زمانبندی پروژه استفاده شده است. در حال حاضر، هیچ روش استانداردی برای تحلیل ادعای تاخیر وجود ندارد. این مقاله ابتدا یک مطالعه موردی فرضی را معرفی کرده است که دارای انواع بسیاری تاخیر است که ممکن است پیمانکاران در یک پروژه واقعی با آن مواجه شوند. در مرحله بعدی مطالعه موردی برای تمام روشهای موجود ادعاهای تاخیر که از مطالعات قبلی شناسایی شدهاند، اعمال میشود. در آخر مقایسه از مسائل مربوط به ادعای تاخیر به عنوان معیاری برای ارزیابی تمام روشهای آنالیز تاخیرات از نتایج مطالعه موردی انجام میشود.
روشهای مورد استفاده به منظور تحلیل تأخیرات عبارتاند از:
- But-For Technique
- Window-Isolated Delay Type (IDT)
- Windows-Snapshot Technique
- Window-But-For Technique
- Day-by-Day/TF Management Technique
- Global Impact Technique
- As-Planned Technique
- As-Built Technique
- Impacted As-Planned Technique
- Time Impact Technique
نتایج این تحقیق نشان میدهد که هیچیک از روشهای فعلی با دقت به تمام چهار عامل تاخیر رایج که شامل تاخیر واقعی، تاخیر همزمان، تسریع و تاخیر همگام پاسخ نمیدهد روش Window-But-For نسبتا دقیق است اگرچه که باید برای محاسبه تسریع تنظیم شود. نتیجه مطالعه نشان میدهد که روش Day-by-Day/TF Management تمام معیارهای مورد نظر را برآورده میکند در حالی که سایر روشها فاقد برخی از این معیارها هستند. تنها روشی که به دلیل توانایی آن در ردیابی شناوری میتواند مشکل تأخیر همگام را حل کند نیز همین روش است.
