در صنعت ساخت حل و فصل دعاوی مرتبط با تاخیرات مهمترین موضوع جهت تعیین مسئول خسارت بین طرفین دعوی میباشد. این فرآیند به طور کلی شامل دو مرحله میباشد: (1) تعیین مسئولیت بالقوه هر یک از طرفین در قبال موارد ادعایی، (2) کمیسازی اثرات ناشی از قصور طرفین. با این حال، عدم اجماع در میان دست اندرکاران این حوزه به دلیل وجود تئوری ها، مفاهیم و روش های مختلف برای تعیین مسئولیت تأخیرات، به عنوان یک عامل بازدارنده در حلوفصل دعاوی میباشد.
یک مانع بالقوه در تسهیم مسئولیت تأخیرات، استفاده دوگانه از روش تحلیل تاخیرات اتخاذ شده است که منجر به نتایج متناقض در آنالیز تأخیرات و بیاعتمادی طرفین دعوا میشود. پژوهش پیشرو با هدف رفع این مشکل توسعه یک مدل تصمیم گیری برای انتخاب بهینه روش تحلیل تاخیرات توسعه داده است. با استفاده از این مدل تصمیمگیری میتوان عدالت و شفافیت را در تقسیم مسئولیت تاخیر افزایش داد.
برای این منظور این تحقیق روش ترکیبی را اتخاذ کرد است. روش تحقیق ترکیبی رویکردی میباشد که دادههای کمی و کیفی را در مرحله اول ترکیب یا مرتبط میکند و در مرحله بعد به تحلیل و بررسی دادهها میپردازد. در این پژوهش، داده های کیفی از مصاحبهها جمعآوری گشته که باعث میگردد درک دقیقی از یک مشکل ارائه شود. همچنین دادههای کمی از پرسشنامهها جمعآوری شده است که درک کلیتر از مسئله را بیان میکند. مناسب بودن این روش ترکیبی در کشف کردن اطلاعات و دیدگاهها، تقویت دادهها و ارائه کمتر جانبدارانه و نتیجهگیری دقیقتر در این پژوهش اثبات گردیده است.
