آیا برنامه زمانبندی اولیه می‌بایست به میزان مدت قرارداد اولیه تنظیم شده باشد؟ خیر چنین الزامی وجود ندارد.
برنامه زمانبندی پروژه می‌توان کمتر و یا مساوی مدت قرارداد اولیه و یا الحاقیه‌های قراردادی تنظیم گردد. مدت قرارداد به منظور اجرای تعهدات طرفین در نظر گرفته می‌شود؛ از این رو ممکن است مدت برنامه زمانبندی کوتاه‌تر از زمان قرارداد تنظیم شده و مدت زمان باقیمانده از انتهای برنامه زمانبندی مصوب تا پایان قرارداد جهت ذخیره اطمینان در شرایط بروز رخداد‌های غیرقابل پیش‌بینی در پروژه در نظر گرفته شود. لذا در صورت بروز تأخیر در برنامه زمانبندی مصوب اولیه، برنامه اصلاحی در زمان ذخیره در نظر گرفته شده تهیه و اجرا می‌گردد.
برای مطالعه بیشتر در خصوص آموزش تهیه لایحه تاخیرات می توانید کتابهای زیر را نیز تهیه بفرمایید و یا در دوره شرکت نمایید
دوره آنلاین مدیریت ادعا در پروژه‌های ساخت
قیمت اصلی 2,450,000 تومان بود.1,700,000 تومانقیمت فعلی 1,700,000 تومان است.
کتاب راهنمای “فرآیند یکپارچه تهیه لایحه تاخیرات ” + الگوهای خام موردنیاز
208,000 تومان – 349,000 تومان
برای مثال مدت زمان اولیه قرارداد برابر با 100 روز است و برنامه زمانبندی می‌تواند در 90 روز تنظیم گردد و مدت 10 روز (10درصد زمان قرارداد) به عنوان ذخیره احتیاطی در نظر گرفته شود.
با این وجود کمتر قراردادی در کشور دیده شده است که از این رویکرد در مدیریت پروژه استفاده گردد. با توجه به اینکه اکثریت قرارداد‌های ساخت و ساز کشور با درنظر گرفتن مدت قرارداد و برنامه زمانبندی مساوی تنظیم می‌گردد، در مواجه با شرایطی که برنامه زمانبندی کوناه‌تر از مدت قرارداد باشد، برخی از ابهامات و سوبرداشت‌ها را ایجاد نموده که در ادامه یکی از رایج‌ترین آن‌ها با بیان مثالی تشریح شده است.
فرض کنید در پروژه‌ای، زمان اولیه قرارداد 100 روز و مدت برنامه زمانبندی اولیه 90 روز باشد. دو هفته مانده به پایان زمان قرارداد، نسبت به بررسی تأخیرات براساس برنامه زمانبندی اولیه اقدام شده است. نتایج بررسی تأخیرات نشان می‌دهد که از 50 روز تأخیر ایجاد شده در برنامه زمانبندی مصوب، مدت 30 روز تأخیر مجاز می‌باشد.
در این حالت مدت تمدید پیمان به علاوه مدت اولیه قرارداد با توجه به بند ج ماده 30 شرایط عمومی پیمان (نشریه 4311) چقدر است؟ 130 روز؟ 150 روز؟ خیر. جواب 120 روز است.
برای روشن شدن موضوع شکل زیر را مشاهده نمایید:
در بند ج ماده 30 شرایط عمومی پیمان بیان شده است که مشاور نظر کارفرما را درخصوص تأخیرات مجاز و غیرمجاز به پیمانکار اعلام می‌کند و معادل مدت تأخیر مجاز، مدت پیمان تمدید می‌شود! در این ماده فرض شرایط عمومی این بوده که مدت قرارداد و مدت برنامه زمانبندی یکسان باشد و شرایط را در حالتی که برنامه زمانبندی کار برابر با مدت قرارداد نباشد، مشخص نکرده است. لذا با توجه به ناقص بودن مفاد این بند، متن اصلاح شده پیشنهادی به جای عبارت “معادل مدت تأخیر مجاز، مدت پیمان تمدید می‌شود” به این شرح است که ” مدت تمدید پیمان برابر است با تاریخ پایان پروژه براساس برنامه زمانبندی مصوب به علاوه تأخیرات مجاز منهای تاریخ پایان قرارداد”.
